Aile içi şiddet Yves Michaud tarafından şöyle tanımlanmaktadır. ““Bir karşılıklı ilişkiler ortamında taraflardan biri veya birkaçı doğrudan veya dolaylı, toplu veya dağınık olarak, diğerlerinin bir veya birkaçının bedensel bütünlüğüne veya törel (ahlaki/ moral/manevi) bütünlüğüne veya mallarına veya simgesel ve sembolik-kültürel değerlerine, oranı ne olursa olsun zarar verecek şekilde uygulanırsa, orada şiddet vardır.” Aile şiddet konusuna bu tanım çerçevesinde yaklaşılacak olursa varılacak nokta şudur ki, gerek psikolojik ve ekonomik şiddet, gerekse fiziksel ve cinsel şiddet erkek tarafından kadının bedensel, törel yani ahlaki/moral yahut manevi bütünlüğüne dönük zarar verici unsurlar ve tehdit unsuru içerdiğinden, şiddet ve dolaysıyla suç unsuru da içermektedir. Dolayısıyla bu sunumun konusu “bir suç unsuru olarak aile içi şiddete götüren zihniyetin yapısallaşmasında dinin bu şiddeti uygulayanlar tarafından meşrulaştırıcı etken olarak kullanılıp kullanılmadığının, yahut dinin aile içi şiddet konusunda çözümleyici bir etken olup olamayacağının tartışılmasıdır.” Burada yöntem olarak dökümantasyon metodu kullanılacak ve bilhassa konuyla ilgili daha önce hazırlanmış olan bütün literatür ve temel dini kaynaklar taranarak bir sonuca varılmaya çalışılacaktır. Konuyla ilgili temel yaklaşımımız, daha ziyade dinin aile içi şiddet konusunda meşrulaştırıcı bir etken olarak kullanıldığı ancak dinin aile içi şiddet konusunda çözümleyici faktörleri de içeren bir unsur olduğu yönündedir ve bu sunumda, bu iddia bilimsel olarak anlatılmaya çalışılacaktır. Zira şiddete uğrayan kadın daha ziyade psikolojik sorunlar yaşamaktadır. Bu psikolojik sorunlar da şiddet gördükleri dönem içerisinde kadınları dine daha da yakınlaştırmakta ve onların, “dini başa çıkma duyguları”nı açığa çıkarmaktadır. Konu bu çerçevede tartışılıp, ortaya konulmaya çalışılacaktır. ORCID NO: 0000-0003-2127-7431
Anahtar Kelimeler: Aile İçi şiddet, Din, Meşrulaştırıcı Etken, Çözümleyici Etken
|
