Hayatımızın sembolik alanında görünür olan ve yapısal şiddeti meşrulaştırma potansiyeline sahip kültürel şiddet, 21. yüzyılda toplumsal barışın önündeki en güçlü bariyerlerden biridir. Doğrudan şiddeti gözlemlemek, onu dönüştürmek için stratejiler geliştirmek ya da ortadan kaldırmak görece daha kolaydır. Fakat her gün denk geldiğimiz afişlerden, maruz kaldığımız dilden, kent merkezlerine serpiştirilen heykellerden veya diğer kültürel ve politik sembollerden taşan şiddeti fark etmek, onu dönüştürmek çok zordur. Barış çalışmaları alanında duayen kabul edilen Johan Galtung, kültürel şiddetin kültürel barışa dönüştürülmesinin şiddetle mücadelede ve barışın kurulmasında çok önemli bir yerde durduğunu söyler. Peki kültürel şiddeti dönüştürmek nasıl mümkün olabilir? İşte bu bildiride kültürel şiddetin sönümlenmesinin temel aracılarından birinin sembolik alan olduğu, dolayısıyla bu alanın barışçıl bir perspektifle dönüştürülmesi gerektiği tartışılmaktadır. Literatürde sembolik çatışma olarak yer edinen kuramın dile getirdiği üzere, sembolik alanın sermayedarlığı üzerinden yürüyen ciddi bir mücadele alanı var. İktidarlar, kültürel alanı sembolik unsurlarla donatırken veya kendi kültürel sermayesini oluştururken özenle (ve hatta kurnazca) hareket ederler. Toplumsal barışı inşa etmek isteyen pratisyenlerin de aynı şekilde davranmaları gerekir. Yani kültürel şiddeti besleyen veya onu körükleyen sembolik alanı, gerekirse kurnazca dönüştürmeli, uyumlulaştırmalı ve özellikle tarafgir ya da çatışmacı bir art alana sahip olan sembolleri politik veya kültürel alandan dışlamalıdır. Söylem analizi yöntemiyle kuramsal ve eleştirel bir tartışma yapmayı hedefleyen bu bildiride sembolik alanın (politik alanla ilişkili şekilde) nasıl dönüştürülebileceği ve bunun kültürel şiddeti nasıl delip sönümlendirdiği ayrıntılandırılmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Kültürel Şiddet, Sembolik Çatışma, Toplumsal Barış, Sembolik Alan
|
