Bu çalýþma, çocuk sýðýnmacýlarýn travmalarýna Life Overtakes Me (Hayatýn Tutsaklarý, John Haptas ve Kristine Samuelson, 2019) adlý belgesel film aracýlýðýyla odaklanýyor. Film, Ýsveç’te sýðýnmacý çocuklarda görülen resignation sendromuna yer veriyor. Ýsveççe uppgivenhet ssyndrom olarak adlandýrýlan vazgeçme/terketme sendromu, çocuk hastalarýn yaþama isteklerini kaybetmeleri olarak tanýmlanýyor. Tamamen pasif, hareketsiz, içe kapanýk, sessiz, yemek içmekten aciz, idrarýný tutamaz halde, fiziksel bir uyarýya veya acýya tepki vermeyen bu çocuklar, bir tür komaya giriyor. Ýlk olarak 2000’lerin baþlarýnda görülen bu hastalýðýn, 5 yýl içinde yaþlarý 8 ile 15 arasýnda deðiþen 400’den fazla çocuðu etkilediði biliniyor. Hükümeti sistematik kamusal çocuk sömürüsü yapmakla suçlayan psikiyatrlara göre, bu rahatsýzlýk/hastalýk iki travmaya reaksiyon olarak ortaya çýkmýþ: Çocuklarýn kendi ülkelerinde yaþadýklarý taciz/travmalar ve Ýsveç’e alýþtýktan sonra tekrar geri dönme korkusu. Siyasi mülteci tanýmýnda yaþanan daralmaya paralel, savaþ olmayan ülkelerden gelen sýðýnma taleplerinin reddedilmeye baþlanmasý bu korkuyu tetikliyor. Sadece Ýsveç’te deðil, sert sýnýr politikasý izleyen Avustralya’nýn Nauru adasý ve Yunanistan’ýn Midilli Adasý’ndaki mülteci kamplarýnda da benzer vakalar rapor edildi. Bu çalýþma, yapýlan testler sonucu herhangi bir beyin lezyonuna rastlanmayan bu çocularda görülen semptomlarýn kültürel baðlamda açýklanabileceðini iddia ediyor. Bunu da belgesel anlatýsý ve uzman görüþlerine dayanarak temellendirmeye gayret ediyor. Son 10 yýlda çocuk sýðýnmacý sayýsýnda yaþanan artýþ dikkate alýndýðýnda, Life Overtakes Me dolayýmýyla ortaya koyulacak bulgularýn önemli olduðu düþünülüyor.
Anahtar Kelimeler: Göç, Sýðýnmacý, Çocuk, Resignation Sendromu, Life Overtakes Me.
|
