Bu çalışmada, postfeminist kuram eşliğinde hem toplumsalın belirlediği baskıcı bir rolü olan hem de kadının deneyimlerinin sınırlarını genişletme potansiyeline sahip derin şahsi anlamlar barındıran anneliğin paradoksal karakteri üzerinde durulmaktadır. Anneliğin özgünlüğü ve özgüllüğünün altı çizilerek annelik deneyimi, arzusu veya öznelliğinin sabit veya temel bir yönüne işaret eden tüm düşünceler reddedilmektedir. Böylelikle klasik polisiye roman ile geleneksel anneliğin beslendiği ideolojinin ana fikri aydınlatılmakta ve yapıbozuma uğratılmaktadır. Anneliğin kadın kimliği üzerindeki etkilerinin bilinçli şekilde anlaşılması, dikte edici insan ilişkileri modellerinin eleştirisi için temel bir çerçeve sunmaktadır. Şebnem İşigüzel’in Sarmaşık isimli romanında, toplumsal baskıları ifşa etmek için bir çerçeve olarak polisiye kurgu kullanılmaktadır. Yazar, postfeminist düşüncelerinin anahtarı olan kadın ve şiddet arasındaki ilişkiyi özellikle annelik üzerinden yeniden yazmakta; sınıf, medeni durum ve çalışmanın kadınların kendileri için kimlik yaratma yöntemlerini nasıl şekillendirdiğine dair veriler sunmaktadır. Ebeveynlik/ annelik ve cinsellik sistemlerinde erkek egemenliğinin kökenleri, ısrarı ve yeniden üretimi hakkında bir bakış açısı sağlayan metin, annelik aracılığıyla kadına uygulanan şiddet biçimlerini görünür kılmakta ve anneliğin tarihsel inşasına yeni ve uyarıcı bakış açıları kazandırmaktadır. Bunu yaparken, kadınlara uygulanan şiddet hususunda anneliği suçlamak yerine ebeveynliğe yönelik kültürel yaklaşımlar arasında bulunan ve yoğun annelik ideolojisi olarak adlandırılan düşünüş tarzını etkileyen inanç ve varsayımların açık bir şekilde ortaya konulmasıyla ilgilenmektedir.
Anahtar Kelimeler: Annelik, postfeminizm, polisiye roman, şiddet, yoğun annelik ideolojisi
|
