Ortaya çıktığı andan itibaren hızla yayılarak kısa bir sürede pandemiye dönüşen COVİD 19 virüsü; karantina, izolasyon, sosyal mesafe ve evde kalma gibi kısıtlamaları beraberinde getirdi. Bu kısıtlamalara ek olarak; toplumda oluşan hastalığa yakalanma ve ölüm korkusu, stres, belirsizlik, ekonomik endişeler ile okul, kreş ve iş yerlerinin kapanmasıyla aile bireylerinin birlikte zaman geçirme zorunluluğu; pandemi sürecinde koruyucu kaynaklara erişimi sınırlandıran ve aile içi şiddeti arttıran etkenler olarak görülmektedir. Bu durum pandemi öncesi ve sonrasını kıyaslayan çalışmaların, aile içi şiddeti bildiren acil yardım aramalarında dünya çapında bir artış bulunmasıyla desteklenmektedir. Çoğu zaman şiddet gören bireylerle ilk karşılaşan, hemşirelerdir. Bu nedenle hemşirelerin şiddeti önlemesi, güvenli bir şeklide tanılaması ve yönetmesi hayati önem taşımaktadır. COVİD 19 pandemisinde uygulanan kısıtlamaların sağlık sistemine etkilerinden biri, yüz yüze hasta görüşmesi veya ev ziyaretlerinden; hastaya uzaktan hemşirelik bakımı sunulmasına olanak tanıyan teknolojik yöntemlere geçiş olmasıdır. Hemşirelerin, sağlık kurumları dışında hastanın gizlilik ve güvenliği korunarak teletıp, yardım hattı, online platform ve danışmanlık hizmetleri gibi teknolojik yöntemler aracılığıyla da şiddet mağdurlarına ulaşması mümkün olabilir. Hemşirelerin bu kişilere ulaşması, belki de oluşacak fiziksel ve psikolojik kalıcı hasarların önüne geçebilir. Bu derleme, literatür taraması sonucunda COVİD 19 pandemisinin aile içi şiddete etkisi ile hemşirelerin bu şiddetten en fazla etkilenen kadın ve çocuklara yönelik önleme, tanılama, fiziksel ve psikolojik destek uygulamalarının incelenmesi amacı ile yazılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Covid-19, Pandemi, Aile içi şiddet, Hemşirelik
|
