Bu çalışma, çocuk sığınmacıların travmalarına Life Overtakes Me (Hayatın Tutsakları, John Haptas ve Kristine Samuelson, 2019) adlı belgesel film aracılığıyla odaklanıyor. Film, İsveç’te sığınmacı çocuklarda görülen resignation sendromuna yer veriyor. İsveççe uppgivenhet ssyndrom olarak adlandırılan vazgeçme/terketme sendromu, çocuk hastaların yaşama isteklerini kaybetmeleri olarak tanımlanıyor. Tamamen pasif, hareketsiz, içe kapanık, sessiz, yemek içmekten aciz, idrarını tutamaz halde, fiziksel bir uyarıya veya acıya tepki vermeyen bu çocuklar, bir tür komaya giriyor. İlk olarak 2000’lerin başlarında görülen bu hastalığın, 5 yıl içinde yaşları 8 ile 15 arasında değişen 400’den fazla çocuğu etkilediği biliniyor. Hükümeti sistematik kamusal çocuk sömürüsü yapmakla suçlayan psikiyatrlara göre, bu rahatsızlık/hastalık iki travmaya reaksiyon olarak ortaya çıkmış: Çocukların kendi ülkelerinde yaşadıkları taciz/travmalar ve İsveç’e alıştıktan sonra tekrar geri dönme korkusu. Siyasi mülteci tanımında yaşanan daralmaya paralel, savaş olmayan ülkelerden gelen sığınma taleplerinin reddedilmeye başlanması bu korkuyu tetikliyor. Sadece İsveç’te değil, sert sınır politikası izleyen Avustralya’nın Nauru adası ve Yunanistan’ın Midilli Adası’ndaki mülteci kamplarında da benzer vakalar rapor edildi. Bu çalışma, yapılan testler sonucu herhangi bir beyin lezyonuna rastlanmayan bu çocularda görülen semptomların kültürel bağlamda açıklanabileceğini iddia ediyor. Bunu da belgesel anlatısı ve uzman görüşlerine dayanarak temellendirmeye gayret ediyor. Son 10 yılda çocuk sığınmacı sayısında yaşanan artış dikkate alındığında, Life Overtakes Me dolayımıyla ortaya koyulacak bulguların önemli olduğu düşünülüyor.
Anahtar Kelimeler: Göç, Sığınmacı, Çocuk, Resignation Sendromu, Life Overtakes Me.
|
